Հույս, որ ծնվում է հավերժ....

Հույս, որ ծնվում է հավերժ:  

Ինչ որ մի տեղ…մթության գրկում

Լսվում էր օտար մի ճռռոց՝ միայնակ դռան,

Կամաց-կամաց բացվում

Ու խանգարում անդորրը՝ մեռած լռության:

Ամեն ինչ դարձել էր մթության գերին

Միայն հառաչում է դռնակը հոգնած,

Ամեն ինչ մռայլ էր ու անմեկին,

Իսկ վերևում՝ առեղծվածային աստղերն էին ապշած:

Ինչ-որ մի բան, անհայտ մի ցասում

Շուտով ավարտվող շքեղ մի հանդիսություն,

Անծանոթ մի հայացք և նուրբ շռայլում

Ու ծնված երազի իրական հայտնություն:

           

II

Ճռռում էր դուռը ու հանդարտ բացվում,

Կարծես բերում է իր հետ մի լույս՝ ցնորված

Լույսի ցնորքը դառնում իրական ու քողարկում

Մեռած լռության ու մթության լռությունը հոգնած:

Ճռռում է դուռը ու արթնացնում

Հորինված աշխարհի ոգիներին մոլորված,

Եվ հետո՝ իր թեթև հառաչանքով լուսավորում

Տառապած ոգիների ճանապարհը կորցրած:

Բացվում է դուռը՝ մեղմիվ, մելամաղձոտ

Իսկ քամու արծաթե շունչը՝ բեկվում մթության երազում

Ու քողարկում փշոտ

Մեռած լռության ու մթության մեղեդին՝ հորինված երազում:

Բացվեց դուռը ահա ամբողջովին

Ճռռոցը՝ դադարեց:

Դռնից ներխուժեց լքված լույս մի անրջային

Եվ մթությունն ու լռությունը քողարկեց հիմնովին:

               

III

Անծանոթ մի ստվեր,օտար մի ուրվական

Պոկվեց մթությունից ու նոր աշխարհ անցավ.

Իր հետ տարավ մնացորդը մթության

Ու հավերժ ծվող հույսով բերկրեցավ:

          

IV

Ամեն ինչ դարձավ կատարյալ լուսավոր,

Ամեն ինչ դարձավ և այնքան բարի

Կորավ մռայլությունը աշխարհի հանցավոր

Ու կյանքը դարձավ նույնքան մատչելի:

Բանաստեղծության հեղինակ՝ Սյուզան /թիթեռ/